Η Δύναμη της συγκέντρωσης
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που ο πατέρας μου με πήγε σε μια σπηλιά η οποία εκτεινόταν υπόγεια για ένα χιλιόμετρο περίπου. Ο πατέρας μου κρατούσε έναν πυρσό και εγώ τον ακολουθούσα προσεκτικά, ενώ κοίταζα τις μεγάλες σκιές μας που χόρευαν στα τοιχώματα της σπηλιάς και άκουγα την παράξενη ηχώ των βημάτων μας.
Τέλος σταματήσαμε μπροστά σε κάποια βράχια. Ο πατέρας μου έδειξε έναν βράχο που είχε σχήμα δάχτυλου, κάπου πενήντα εκατοστά σε πάχος και ο οποίος προεξείχε από το τοίχωμα της σπηλιάς. Ύστερα μου έδειξε έναν βράχο από πάνω, από τον οποίο έσταζαν ρυθμικά σταγόνες νερού. Αφού είδα και τους δυο βράχους, με ρώτησε, "Έχω να σου κάνω μια ερώτηση. Είδες τη σταγόνα που πέφτει από την οροφή, αλλά πού πηγαίνει;" Με κοίταξε και ύστερα σήκωσε ψηλά τον πυρσό για να δω καλύτερα. Παρατήρησα ότι οι σταγόνες έπεφταν στον βράχο και περνούσαν μέσα από αυτόν. Ήταν περίεργο επειδή ο βράχος ήταν χοντρός. Γονάτισα κάτω στο έδαφος για να δω καλύτερα τι γινόταν. Και τότε είδα ότι ο βράχος είχε τρυπήσει ολότελα, μια τρύπα είχε σχηματιστεί σε όλο το μήκος του κάπου δυο εκατοστά σε διάμετρο και οι σταγόνες περνούσαν κατευθείαν μέσα στην τρύπα και κατέληγαν στο έδαφος.
- "Ξέρεις τι συνέβη;"
- "Όχι."
- "Σκέψου".
- "Οι σταγόνες εξακολουθούν να πέφτουν επί αιώνες και στο τέλος τρύπησαν ολόκληρο τον βράχο".
- "Ναι. Σε έφερα εδώ για να δεις αυτό το πράγμα και να πάρεις ένα μάθημα. Μια εστιασμένη σκέψη προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αν συνεχιστεί για πολύ, μπορεί να πετύχει το αδύνατο".
Όταν είχαμε πλέον βγει από τη σπηλιά ο πατέρας μου με κοίταξε ξανά στα μάτια και είπε: "Η δύναμη της σκέψης και το μυστικό του πώς να σκέφτεσαι - αυτά είναι τα κλειδιά για όλες τις κλειδαριές. Μην το ξεχνάς. Το πιο αδύναμο πράγμα είναι μια σταγόνα, κι όμως αυτή μπορεί να τρυπήσει έναν βράχο".
Ύστερα πήδηξε στο άλογό του και με τράβηξε πάνω μπροστά του. Προχωρήσαμε μέσα από τα ψηλά βουνά μέσα στα λαμπερά χρώματα της δύσης. - Τ. Σαραϋνταριάν, Η Επιστήμη του Διαλογισμού.