Οι Αρχαίοι Σοφοί
Οι αρχαίοι σοφοί, μυστηριώδεις και σκοτεινοί,
ήταν ακατανόητοι για τους καιρούς τους.
Αφού λοιπόν δεν καταλαβαίνονταν,
ας πούμε καλύτερα πώς φαίνονταν:
Συγκρατημένοι σαν να περνούσαν ένα ποτάμι τον χειμώνα,
τι σύνεση!
Σαν να παραμόνευε παντού γύρω ο κίνδυνος,
τι προσοχή!
Σαν να ήταν παντού φιλοξενούμενοι,
τι αξιοπρέπεια!
Σαν τον πάγο που αρχίζει να λιώνει,
τι ταπεινότητα!
Σαν το παρθένο δάσος το ανέγγιχτο,
τι ειλικρίνεια!
Σαν μια όαση που περιμένει τον οδοιπόρο,
τι δεκτικότητα!
Σαν έναν χείμαρρο που τρέχει ορμητικά,
τι θολερότητα!
Αλλά ποιος προχωρώντας θολός, επιστρέφει διαυγής;
Ποιος, ενώ είναι αδρανής, γεμίζει τους άλλους με ζωή;
Είναι αυτός που ακολουθεί το Τάο χωρίς απληστία,
που αντέχει στη φθορά χωρίς ανανέωση.
- Λάο Τσε, Τάο Τε Τζιγκ, 15.
