Λ
| Λάο Τσε |
| Λεονάρντο ντα Βίντσι |
| Λέοντας |
| Λιν Τζι |
Ο Λάο Τσε, που το όνομά του σημαίνει «μεγάλο αγόρι» ή «γέρος δάσκαλος», ήταν ένας διάσημος Κινέζος σοφός και ιδρυτής του ταοϊσμού. Γεννήθηκε το 604 π.Χ. στην πόλη Χενάν της Κίνας. Ήταν αρχειοφύλακας στην αυτοκρατορική αυλή της δυναστείας Τζόου. Η ζωή του Λάο Τσε περιβάλλεται από μυστήριο. Πολλοί κινεζολόγοι πιστεύουν ότι ήταν ο ιστορικός τον οποίον συμβουλεύθηκε ο Κομφούκιος σχετικά με τις τελετές. Ο Σου-μα Τσ’ιέν, ο πρώτος μεγάλος Κινέζος ιστορικός, ο οποίος πέθανε περίπου το 85 π.Χ., στις «Βιογραφίες» του αναφέρει εν συντομία τον Λάο Τσε. Μας λέει ότι ο φιλόσοφος ήταν διευθυντής της Βασιλικής Βιβλιοθήκη των Τζόου και ότι θλιβόμενος για την παρακμή της δυναστείας θέλησε να αποσυρθεί από τον κόσμο και πήγε στο Σιέν-γκούα.
Ο Κομφούκιος πήγε στην πρωτεύουσα των Τζόου για να συμβουλευθεί τον Λάο Τσε σχετικά με τις τελετουργίες και μίλησε για τους αρχαίους ήρωες. Ο Λάο Τσε είπε, «Όλοι αυτοί οι άνδρες για τους οποίους μιλάς έχουν ήδη από καιρό διαλυθεί ακόμη και τα κόκαλά τους. Μόνο τα λόγια τους παραμένουν. Όταν έρχεται η ώρα ενός ικανού άνδρα, τότε ανέρχεται. Έχω ακούσει ότι οι καλοί έμποροι κρατούν τα αγαθά τους θαμμένα βαθιά για να φαίνονται ότι δεν έχουν τίποτε και ότι ο ανώτερος άνθρωπος που έχει τέλειο χαρακτήρα υποκρίνεται τον ανόητο. Παράτησε, κύριέ μου, τους ανώτερους τρόπους σου, τις πολλές επικλήσεις σου, τις τυπικότητες και τους υπερβολικούς ισχυρισμούς. Δεν θα σε ωφελήσουν σε τίποτε! Αυτό μόνο έχω να σου πω». Ο Κομφούκιος έφυγε και είπε στους μαθητές του, «Ξέρω ότι τα πουλιά πετούν και τα ψάρια κολυμπούν, τα ζώα τρέχουν. Παγίδες μπορούν να στηθούν για αυτά που τρέχουν, δίχτυα να ριχτούν για αυτά που κολυμπούν και βέλη για εκείνα που πετούν. Αλλά οι δράκοντες! Ποτέ δεν θα μάθω πώς ιππεύουν τον άνεμο και ανυψώνονται στον ουρανό. Σήμερα συνάντησα τον Λάο Τσε. Τι δράκοντας!» – Σου-μα Τσ’ιέν, Ιστορικά Αρχεία.
Σύμφωνα με τον μύθο όταν γέρασε ο Λάο Τσε έφυγε από την αυλή των Τζόου για να αποσυρθεί στα μυθικά βουνά Κ’ουν λουν, και να μην επιστρέψει ποτέ. Το πού πέθανε είναι άγνωστο, ίσως στο Θιβέτ. Πριν να φύγει από την χώρα, όμως, λέγεται ότι μετέδωσε τις ιδέες του σε έναν φύλακα των συνόρων, ο οποίος στην συνέχεια έγραψε το έργο «Τάο-τε Τζινγκ» (Κλασικά του Τάο και της Αρετής του). Το Τάο-τε Τζινγκ είναι μέχρι σήμερα το πλέον μεταφρασμένο κινέζικο έργο. Οι μαθητές και οι οπαδοί του Λάο Τσε ήταν ιερείς και ερημίτες που πέρασαν την ζωή τους μελετώντας το Τάο, από όπου άντλησαν υπερφυσικές δυνάμεις. Μέσω σκευασμάτων αθανασίας, μερικοί από αυτούς λέγεται ότι μπορούσαν να επιμηκύνουν την ζωή τους, ίππευαν τον άνεμο και τα σύννεφα και μπορούσαν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε πολλά μέρη.
Λεονάρντο ντα Βίντσι: Ο Ευαγγελισμός.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1452, στην πόλη Βίντσι της Τοσκάνης, στην περιοχή της Φλωρεντίας. Ήταν νόθος γιος του Μεσσέρ Πιέρο Φρουοζίνο ντι Αντόνιο ντα Βίντσι, ενός Φλωρεντινού συμβολαιογράφου και της Κατερίνας, μιας χωρικής που ίσως ήταν σκλάβα από την Μέση Ανατολή. Σε ηλικία 14 ετών ο ντα Βίντσι άρχισε την μαθητεία του κοντά στον γλύπτη και ζωγράφο Βερρόκκιο. Μαθητεύοντας εκεί για έξι χρόνια, έμαθε πολλές τέχνες, όπως την επεξεργασία των μετάλλων, του δέρματος, την ταπητουργεία, το σχέδιο και την γλυπτική. Σε ηλικία 20 ετών αναγνωρίστηκε σαν δάσκαλος της τέχνης στην Συντεχνία του Αγίου Λουκά και άνοιξε το δικό του εργαστήριο. Το 1482 ο Λερέντζο ντέι Μέντιτσι ανέθεσε στον ντα Βίντσι την κατασκευή μιας ασημένιας λύρας την οποία έπρεπε να παραδώσει στον Λουδοβίκο ιλ Μόρο, Δούκα του Μιλάνου, σαν χειρονομία ειρήνης. Αυτό έγινε, και από το 1482 έως 1499 ο Λεονάρντο ανέλαβε την κατασκευή πολλών έργων. Στην διάρκεια αυτής της περιόδου ζωγράφισε και τον Μυστικό Δείπνο του.
Ο πλέον διάσημος πίνακας του ντα Βίντσι και ίσως ολόκληρου του κόσμου, η Μόνα Λίζα (Τζιοκόντα), ήταν μια ιδιωτική παραγγελία και ολοκληρώθηκε κάπου μεταξύ των ετών 1505 και 1507. Για την μεγάλη απήχηση του πίνακα ο ιστορικός της τέχνης Τζέημς Μπεκ του Πανεπιστημίου Κολούμπια έγραψε κάποτε: «Η έμφυτη πνευματικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης την οποία κατάφερε να αποδώσει ο Λεονάρντο σε αυτήν την εικόνα, είναι αυτή που προκαλεί τόσο μεγάλο θαυμασμό». Σήμερα η Μόνα Λίζα εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι της Γαλλίας, ασφαλισμένη πίσω από αλεξίσφαιρο τζάμι και θεωρείται ένας ανεκτίμητος εθνικός θησαυρός.
Ο Φράνσις Ι, βασιλιάς της Γαλλίας και προστάτης του Λεονάρντο ντα Βίντσι, ισχυρίστηκε κάποτε σε μια συζήτηση με τον βασιλιά της Ναβάρρας και τους καρδινάλιους της Φερράρα και της Λορραίν ότι κανένας στον κόσμο δεν γνώριζε περισσότερα πράγματα από τον Λεονάρντο.
Προς το τέλος της ζωής του, περίπου το 1508, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΧΙΙ της Γαλλίας του ζήτησε να τον συνοδεύσει στο Μιλάνο πράγμα που έκανε πρόθυμα. Εκεί εργάστηκε πάνω στην ανατομία και σε άλλους τομείς μέχρι το 1512, όταν η Γαλλία έχασε το Μιλάνο. Τότε αναγκάστηκε να πάει στην Ρώμη. Εκεί έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήταν καλός φίλος με τον Γκουιλιάνο ντε Μέντιτσι, αδελφό του δούκα, και δέχθηκε καλή φιλοξενία και περιποίηση.
Πολλές ιδιοφυΐες όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ή ο Παράκελσος ήταν γνώστες ενός μόνου τομέα. Αυτό δεν συνέβη με τον Λεονάρντο. Κανένα θέμα δεν ήταν πέρα από τις δυνατότητές του από την στιγμή που θα άρχισε να το μελετάει επιμελώς. Γι’ αυτόν η τέχνη και η επιστήμη με τις πολλές μορφές τους ήταν αδιαχώριστες, όπως έδειξε και με πολλές από τις εφευρέσεις του. Η σύνδεση ανάμεσα στον Λεονάρντο ντα Βίντσι και στην επιστήμη φαίνεται ακόμα και στους αριστουργηματικούς πίνακές του και στα πολλά πρωτότυπα σχέδια και στις κατασκευές του.
Ο Λέων, ένας από τους πιο σημαντικούς αστερισμούς του βορείου ημισφαιρίου, ανήκει στον ζωδιακό. Το άστρο Άλφα (α) Λέοντος ή Βασιλίσκος είναι ένα άστρο πρώτου μεγέθους. Στην ελληνική μυθολογία ο Λέων αντιπροσώπευε το λιοντάρι της Νεμέας, που ήταν αρχικώς από την Σελήνη και που ύστερα από την γήινη παραμονή του, μεταφέρθηκε πίσω στον ουρανό μαζί με τον σφαγέα του, τον Ηρακλή. Οι πρώτοι Ινδοί αστρονόμοι τον γνώριζαν σαν Ασλέχα και Σίμχα και περιείχε τους σεληνιακούς αστερισμούς Μάγκα και Πούρβα Παλγκούνι και Ουτάρα Παλγκούνι.
Ο Λέων είναι η αρχή της κοσμικής δόξας. Υπάρχει μια φυσική και έμφυτη μεγαλοπρέπεια με αληθινό μεγαλείο, το οποίο εκείνοι που διαθέτουν ένα στοιχείο μεγαλείου μέσα τους το νιώθουν και το σέβονται. Η ανθρώπινη αρετή είναι η μεγαλοψυχία. – Ceo Carter, Zodiac and the Soul.
Ο Λέων κυβερνά την αυτοσυνείδηση, την περηφάνια, τις συμπάθειες, την αγάπη για τον εαυτό και τους άλλους, την δημιουργία, την αυτοπεποίθηση και την μόρφωση. Είναι το ζώδιο της κεντρικής θέλησης, της εσωτερικής συνείδησης, πέραν του εγκεφαλικού νου. Η σταθερότητα του ζωτικού ρεύματος και η μεταφορά της συνείδησης από το κεφάλι στην καρδιά δηλώνονται από αυτό το ζώδιο. Το έργο της θρέψης, της συντήρησης και της στήριξης είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Λέοντα. Είναι ένα ζώδιο δύναμης, ζωτικότητας και οργανωτικής ικανότητας. Είναι η κύρια εστίαση του πρανά, ή ηλιακής πνοής, και συνεπώς χαρίζει την μεγαλύτερη σταθερότητα στην ζωή.
Ο Λέων είναι ένα ζώδιο το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που η απόκρυφη παράδοση αποκαλεί Πυρ. Όμως ενώ το στοιχείο του Πυρός με την όψη του Κριού αναφέρεται στην συμπαντική διαδικασία η οποία λειτουργεί άσχετα από τις συγκεκριμένες συνθήκες – καίει ό,τι αγγίζει – το Πυρ του Λέοντα είναι η έκφραση μιας ατομικά ενσυνείδητης θέλησης για κατάκαυση, καθοριζόμενη και κατευθυνόμενη από έναν συγκεκριμένο σκοπό ή ανάγκη.
Ο 
Λιν Τζι γεννήθηκε στο Ναν-χούα, στην σημερινή επαρχία του Σαντόνγκ. Όταν ήταν νεαρός είχε την επιθυμία να αποσυρθεί από τον κόσμο. Εισήλθε νωρίς σε ένα βουδιστικό μοναστήρι της Σχολής Βινάγια και αφοσιώθηκε στην μελέτη των Σούτρα. Σε ηλικία 20 ετών άρχισε να νιώθει την μεγάλη ανάγκη να συλλάβει το βαθύ νόημα των γραφών μέσω της δικής του εμπειρίας. Όταν χειροτονήθηκε άρχισε να μελετάει το Τσ’αν (Ζεν) το οποίο θαύμαζε υπερβολικά. Ξεκίνησε το ταξίδι-προσκύνημα των δυο χιλιάδων χιλιομέτρων στην νότια Κίνα προκειμένου να ζητήσει καθοδήγηση από τους δασκάλους της Νότιας Σχολής του Τσ’αν. Τελικώς έφθασε στο μοναστήρι του Χουάνγκ-μπο, όπου έζησε σαν μοναχός για τρία χρόνια περίπου. Οι εμπειρίες που είχε ο Λιν Τζι, οι οποίες τον οδήγησαν τελικώς στην φώτιση, αναφέρονται στο Χρονικό του Πράσινου Γκρεμού (Pi-yen-lu), μια από τις σημαντικότερες συλλογές κοάν της κινέζικης φιλολογίας.
Μετά την φώτισή του ο Λιν Τζι μαθήτευσε περαιτέρω κοντά στον Χουάνγκ-μπο και αργότερα επέστρεψε στον βορρά όπου τον κάλεσαν να εγκατασταθεί στο μοναστήρι που αργότερα πήρε το όνομά του. Εδώ σύντομα συγκέντρωσε γύρω του μοναχούς και λαϊκούς οι οποίοι ζούσαν σύμφωνα με τον τρόπο του Ζεν. Στην διάρκεια των επόμενων αιώνων αυτή υπήρξε όχι μόνο η πιο σημαντική σχολή του Τσ’αν αλλά και η πιο ζωτική σχολή του βουδισμού στην Κίνα. Η Σχολή Λιν Τζι αντιπροσωπεύει το δυναμικό, πανίσχυρο Ζεν στο οποίο οι άνθρωποι καλούνται να βιώσουν την φώτιση και να εκφράσουν αυτήν την εμπειρία στην ζωή τους. Η Σχολή Λιν Τζι ήταν γνωστή για τις ασυνήθιστες μεθόδους της, όπως είναι οι κραυγές, τα χτυπήματα και η χρήση παράδοξων φράσεων που χρησιμοποιούνταν για να βγάλουν τους μαθητές από τους συνηθισμένους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς.
Ο Λιν Τσι είπε: «Μερικές φορές απορρίπτω το υποκείμενο αλλά όχι το αντικείμενο. Άλλοτε απορρίπτω το αντικείμενο, αλλά όχι το υποκείμενο. Ενίοτε απορρίπτω τόσο το υποκείμενο όσο και το αντικείμενο και μερικές φορές δεν απορρίπτω ούτε το υποκείμενο ούτε το αντικείμενο».
Ο μοναχός Κ’ε Φου ρώτησε: «Τι εννοείς ότι απορρίπτεις το υποκείμενο αλλά όχι το αντικείμενο;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Μια ζεστή μέρα οι αγροί είναι στρωμένοι με άνθη, η λευκή τρίχα ενός παιδιού κρέμεται σαν μετάξι».
Ο Κ’ε Φου ρώτησε: «Τι εννοείς ότι απορρίπτεις το αντικείμενο αλλά όχι το υποκείμενο;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Τώρα που η βασιλική εξουσία επικρατεί στην χώρα, ο διοικητής απαλλαγμένος από τον καπνό της μάχης, πηγαίνει ταξίδι».
Ο Κ’ε Φου ρώτησε: «Τι εννοείς ότι απορρίπτεις τόσο το αντικείμενο όσο και το υποκείμενο;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Η απομόνωση είναι πλήρης όταν όλες οι επικοινωνίες έχουν κοπεί».
Ο Κ’ε Φου ρώτησε: «Τι εννοείς ότι δεν απορρίπτεις ούτε το υποκείμενο ούτε το αντικείμενο;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Όταν ο βασιλιάς ανέρχεται στον πολύτιμο θρόνο του οι γέροι χωρικοί λένε τα παλιά τραγούδια τους». – Λου Κ’ουάν Γυ, Διδασκαλίες Ζεν και Τσαν, τόμος ΙΙ.
Αυτά είναι γνωστά σαν οι τέσσερις μέθοδοι του Λιν Τσι να διακρίνει και να δοκιμάζει τους μαθητές του, ώστε να τους απογυμνώνει από όλες τις προσκολλήσεις τους και να τους κάνει ικανούς να αντιληφθούν το Απόλυτο. Ο Λιν Τζι δίδασκε τους μαθητές του να μην προσκολλώνται στην διδασκαλία (αντικείμενο), ούτε στο εγώ (υποκείμενο). Όταν ο μαθητής χάνει την προσκόλλησή του στο εγώ και στην διδασκαλία, όλες οι επαφές του με τον εξωτερικό κόσμο αποκόβονται και η απομόνωσή του είναι πλήρης. Αν ο μαθητής δεν συλλαμβάνει ούτε το υποκείμενο ούτε το αντικείμενο, δεν έχει τίποτε για να του αφαιρεθεί και συνεπώς, όπως και ο βασιλιάς, απολαμβάνει την άνετη ανεξαρτησία του.
