M
| Μαχαγιάνα |
| Μπέιλη, Αλίκη |
| Mούντυ, Ρ. |
| Mπλαβάτσκυ, Ε.Π. |
Μαχαγιάνα στην κυριολεξία σημαίνει «Μεγάλο Όχημα», και είναι μια από τις δυο μεγαλύτερες σχολές του βουδισμού. Ονομάζεται «Μεγάλο Όχημα» επειδή με τις ποικίλες και πολύπλευρες μεθόδους της ανοίγει σε πολλούς ανθρώπους τον δρόμο για την απελευθέρωση και εκφράζει την πρόθεση για την απελευθέρωση όλων των όντων.
Οι βουδιστές της σχολής του Μαχαγιάνα διαφέρουν από εκείνους της σχολής του Χιναγιάνα, του «Μικρού Οχήματος», τόσο ως προς την οπτική τους για τον έσχατο σκοπό της ζωής όσο και ως προς τον τρόπο που μπορεί να επιτευχθεί αυτός. Οι βουδιστές του Χιναγιάνα αγωνίζονται να γίνουν άρχατ, ή τέλειοι άγιοι που έχουν φθάσει στην φώτιση και στο νιρβάνα. Αυτό θεωρείται ότι είναι δυνατόν μόνο για τους μοναχούς που αφιερώνουν όλη τους την ζωή σε αυτήν την προσπάθεια. Οι βουδιστές του Μαχαγιάνα από την άλλη ελπίζουν να γίνουν μποντισάττβα, δηλαδή άγιοι που έχουν φωτιστεί αλλά καθυστερούν την είσοδό τους στο νιρβάνα προκειμένου να βοηθήσουν και τις άλλες αισθανόμενες υπάρξεις να πετύχουν το ίδιο, όπως έκανε και ο Βούδας. Αλλά ίσως η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ των δυο είναι ότι το Μαχαγιάνα διδάσκει ότι η φώτιση μπορεί να επιτευχθεί από τον καθέναν μέσα σε μια ζωή.
Στην παράδοση του Μαχαγιάνα η ιστορική προσωπικότητα του Σακιαμούνι Βούδα χάνεται μπροστά στην μορφή του Τέλεια Φωτισμένου, σύμβολο του Πλήρους Ανθρώπου που έχει πετύχει την θεία φύση του. Αντί για την λατρεία ενός θεού, που διαμένει σε μια περιοχή μεταφυσικών αφηρημένων ιδεών και γενικοτήτων, ο μαχαγιανιστής βουδιστής αγωνίζεται για την πραγμάτωση αυτών των θείων ιδιοτήτων τις οποίες έχουν επιδείξει αμέτρητοι Φωτισμένοι. Προσπαθεί να τις αντιληφθεί στην καρδιά του, στον νου του και να τις εκφράσει στην ζωή του. – Lama Anagarika Govinda, Creative Meditation and Multi-dimensional Consciousness.
Ο μαχαγιανικός βουδισμός έχει επικρατήσει κυρίως στην Βόρειο Ασία, στην Κίνα, στην Μογγολία, στο Θιβέτ, στην Κορέα και στην Ιαπωνία. Οι σημαντικότερες σχολές του μαχαγιανικού βουδισμού είναι το Βατζραγιάνα στο Θιβέτ και οι Σχολές Τσ’αν και της Αγνής Χώρας στην Κίνα, οι οποίες διαδόθηκαν έπειτα και στην Ιαπωνία.
Η Αλίκη Μπέιλη (1880-1949) γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια της Βρετανίας. Ήταν 15 ετών όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον διδάσκαλό της, τον Κουτχούμι, αν και τότε δεν τον αναγνώρισε και νόμισε πως ήταν ο Ιησούς. Στα 22 της χρόνια βρέθηκε στις τάξεις της Χριστιανικής Ένωσης Νεανίδων (ΧΕΝ) και έδρασε στην Αγγλία και αργότερα στην Ινδία, όπου γνώρισε τον Γουόλτερ Έβανς. Παντρεύτηκαν και ταξίδευσαν μαζί στην Αμερική όπου ο Έβανς χρίστηκε ιερέας. Έκαναν τρία παιδιά αλλά ο γάμος της δεν διήρκεσε γιατί ο Έβανς την κακομεταχειριζόταν. Έτσι η Μπέιλη αναγκάστηκε να τον χωρίσει και πήγε να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο για να ζήσει τα παιδιά της.
Το 1915 ανακάλυψε την Θεοσοφική Εταιρεία και μελέτησε τις διδασκαλίες της Έλενα Μπλαβάτσκυ (1831-1891). Σύντομα έγινε ενεργό μέλος της Εταιρείας και ένα από τα σημαντικά στελέχη της. Εισήλθε στο Εσωτερικό Τμήμα της Θεοσοφικής Εταιρείας που είχε ιδρύσει η ίδια η Μπλαβάτσκυ. Το 1919 την συνάντησε ο Θιβετανός Διδάσκαλος Τζβαλ Κουλ και της πρότεινε να γράψει μια διδασκαλία που θα συμπλήρωνε εκείνη της Μπλαβάτσκυ και που θα ήταν κατάλληλη για τους μελλοντικούς αναζητητές και πνευματικούς ανθρώπους. Μετά από κάποιους δισταγμούς, δέχτηκε αφού έμαθε πως αυτή ήταν και η επιθυμία του διδασκάλου Κουτχούμι. Έτσι άρχισε μια συνεργασία ανάμεσα στον Θιβετανό και στην Μπέιλη, η οποία κατέγραφε όσα της μετέδιδε τηλεπαθητικά ο Τζβαλ Κουλ. Μέσα σε ένα διάστημα 30 ετών έγραψε με αυτόν τον τρόπο 24 βιβλία γύρω από την αρχαία σοφία, την ψυχολογία, την θεραπευτική και την αστρολογία. Το 1921 παντρεύτηκε τον Φόστερ Μπέιλη που ήταν γραμματέας της Θεοσοφικής Εταιρείας.
Αν και οι διδασκαλίες που δόθηκαν τηλεπαθητικά στην Μπέιλυ ήταν συνέχεια της Μυστικής Δοξασίας που είχε γράψει η Μπλαβάτσκυ, οι περισσότεροι θεοσοφιστές δεν τις δέχτηκαν. Έτσι η Αλίκη και ο Φόστερ Μπέιλυ αναγκάστηκαν να φύγουν από την Θεοσοφική Εταιρεία και να ιδρύσουν το 1923 την Arcane School (Σχολή Αρκέην). Το 1932 ίδρυσαν την World Goodwill (Παγκόσμια Καλή Θέληση) για την μελέτη των μεγάλων προβλημάτων της ανθρωπότητας και τον σχηματισμό «μονάδων υπηρεσίας» σε διάφορες χώρες. Η Παγκόσμια Καλή Θέληση είναι σήμερα μια μη κυβερνητική οργάνωση αναγνωρισμένη από το Τμήμα Δημόσιων Πληροφοριών των Ηνωμένων Εθνών. Τα σπουδαιότερα βιβλία της Αλίκης Μπέιλυ είναι η Εσωτερική Ψυχολογία, Μαθητεία στη Νέα Εποχή και η Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός.
Ο δρ. Ρέιμοντ Μούντι γεννήθηκε το 1944 στο Πορτερντέιλ της Τζόρτζια, Η.Π.Α. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της Δυτικής Τζόρτζια.
Το 1976, πήρε πτυχίο ιατρικής από το Medical College of Georgia. Μετά από αυτό ο Μούντι εργάστηκε ως ψυχίατρος και το 1998 διορίστηκε στο Τμήμα Ερευνών για την Συνείδηση στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα.
Ο Ρέιμοντ Μούντι αφιέρωσε σχεδόν 40 χρόνια μελετώντας και προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν. Αυτή η μελέτη οδήγησε στην συγγραφή του βιβλίου Η ζωή μετά την Ζωή το 1975, και ταυτόχρονα επινόησε τον όρο «επιθανάτια εμπειρία."
«Διάβασα την Πολιτεία του Πλάτωνα σε ηλικία 18 ετών και δεν μπορώ να εξηγήσω τον βαθύ αντίκτυπο που είχε σ' εμένα», λέει. Η ιστορία του Ηρός, ενός πολεμιστή που σκοτώθηκε στην μάχη, αλλά παρ’ όλα αυτά αναβίωσε και περιέγραψε το ταξίδι του στον άλλον κόσμο, τον είχε επηρεάσει βαθύτατα.
"Δεν έχω απολύτως κανέναν φόβο του θανάτου. Από την έρευνά μου σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες και από την δική μου προσωπική εμπειρία, ο θάνατος κατά την γνώμη μου είναι απλώς μια μετάβαση σε ένα άλλο είδος πραγματικότητας." – Ρέιμοντ Μούντι.
"Θεωρούσα το ζήτημα της μετά θάνατον ζωής σαν μια μαύρη τρύπα στο προσωπικό μας σύμπαν: κάτι για το οποίο ενώ υπήρχαν ουσιαστικές αποδείξεις για την μεταθανάτια ζωή, δεν είχε ακόμη εξερευνηθεί με τον κατάλληλο τρόπο από τους επιστήμονες και φιλόσοφους", έγραφε ο Μούντι στο περιοδικό "Paranormal". Το ενδιαφέρον του έγινε πιο βαθύ όταν γνώρισε έναν ψυχίατρο στο πανεπιστήμιο, τον Τζορτζ Ρίτσι, ο οποίος είχε βιώσει ο ίδιος μια επιθανάτια εμπειρία και ακόμη ένιωθε πως αυτή η εμπειρία τον «είχε φέρει σε επαφή με τον Θεό».
Το 2010, ο Μούντι έγραψε το έργο Ματιές στην Αιωνιότητα, όπου περιγράφει τις «μοιρασμένες ή κοινές εμπειρίες θανάτου», κατά τις οποίες συγγενείς και φίλοι που συγκεντρώνονταν γύρω από το κρεβάτι του ετοιμοθάνατου αγαπημένου προσώπου πολλές φορές περιέγραφαν ότι έβγαιναν από το σώμα τους και συνόδευαν το αγαπημένο τους πρόσωπο σε έναν άλλο κόσμο.
Ο Μούντι έχει επίσης ερευνήσει τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές και πιστεύει ότι ο ίδιος προσωπικά είχε εννέα προηγούμενες ζωές.
Τα κυριότερα έργα του είναι: (1) Η ζωή μετά την Ζωή: Η Διερεύνηση ενός Φαινομένου - Επιβίωση μετά τον σωματικό Θάνατο. (2) Σκέψεις για την Ζωή μετά την Ζωή. (3) Γέλιο μετά το Γέλιο: Η Θεραπευτική Δύναμη του Χιούμορ. (4) Το Τελευταίο Γέλιο: μια Νέα Φιλοσοφία για τις Επιθανάτιες Εμπειρίες, τα Φαντάσματα, και το Παραφυσικό.
Ρωσίδα αποκρυφίστρια και συγγραφέας (1831-1891). Γεννήθηκε στο Εκατερίνοσλαβ της Ουκρανίας και από την παιδική ηλικία επικοινωνούσε με πνεύματα και παρέμεινε αργότερα επί μακρά έτη στα Ιμαλάια, όπου μυήθηκε σε μυστικές διδασκαλίες από μπραχμάνους και βουδιστές μύστες. Κατείχε ανεξήγητες δυνάμεις και προκαλούσε θαυμαστά φαινόμενα. Παντρεύτηκε τον Νικιφόρ Μπλαβάτσκυ, αλλά αμέσως μετά τον γάμο τους τον εγκατέλειψε και περιπλανήθηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Πέρασε από την Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Ιταλία όπου και πολέμησε στο πλευρό των Καρμπονάρων. Το 1851 συνάντησε τον διδάσκαλο Μορύα στο Λονδίνο και δέχτηκε την αποστολή που της ανέθεσε. Ταξίδεψε στον Καναδά, στις ΗΠΑ και στο Μεξικό. Το 1873 βρέθηκε στην Αμερική όπου μαζί με τον συνταγματάρχη Όλκοτ ίδρυσαν την Θεοσοφική Εταιρεία.
Το 1878 μαζί με τον Χ. Όλκοτ πήγε στην Ινδία και μετέφερε την έδρα της Θεοσοφικής Εταιρείας στην Βομβάη και αργότερα στο Αντυάρ. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το περιοδικό Θεοσοφιστής. Το 1885 γύρισε για λόγους υγείας στην Ευρώπη. Πέρασε από την Ιταλία, την Γερμανία και την Γαλλία και από εκεί στην Αγγλία όπου και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Το 1888 εξέδωσε το διάσημο έργο Μυστική Δοξασία όπου για πρώτη φορά παρουσιάζονται και αναλύονται αποσπάσματα από το μυστηριώδες βιβλίο "Στροφές των Τζιάν". Τον ίδιο χρόνο στο Λονδίνο εξέδωσε το περιοδικό Λούσιφερ και ίδρυσε ένα εσωτερικό τμήμα της Θεοσοφικής Εταιρείας. Το 1889 έγραψε το βιβλίο Κλειδί της Θεοσοφίας. Πέθανε στο Λονδίνο το 1891. Άλλα έργα της είναι: Ίσις Αποκαλυμμένη, Πρακτικός Αποκρυφισμός και το Κλειδί της Θεοσοφίας.
Η Μπάρμπαρα Ανν Μπρένναν γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1939 σε μια αγροτική οικογένεια στο Ουισκόνσιν των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι φυσικός, πνευματική θεραπεύτρια και δασκάλα στον τομέα της ενεργειακής θεραπείας. Πήρε το δίπλωμά της στην Φυσική από το Πανεπιστήμιου του Ουισκόνσιν-Μάντισον και δυο χρόνια αργότερα πήρε Μaster στην Φυσική της Ατμόσφαιρας. Αφού εργάστηκε για μερικά χρόνια στην NASA στο Ινστιτούτο Goddard, αργότερα ενδιαφέρθηκε για το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο και παρακολούθησε μαθήματα και σεμινάρια σχετικά με το θέμα. Πήγε στην Κοινότητα του Ολιστικού Ατόμου στην Ουάσινγκτον όπου και παρακολούθησε μαθήματα Θεραπευτικής, και αργότερα στο Ινστιτούτου Ενεργητικής του Πυρήνα στην Νέα Υόρκη.
Η Μπρένναν επηρεάστηκε έντονα στην πορεία της από τον Τζον Πιερράκο ο οποίος ήταν ιδρυτής του συστήματος αυτο-μεταμόρφωσης που συνδυάζει ιδέες από τον Βίλχερ Ράιχ και τον Αλεξάντερ Λόουεν. Η Μπρένναν συνεργάστηκε με τον Πιερράκο και έγινε θεραπεύτρια της Ενεργητικής του Πυρήνα. Το 1977 ανέπτυξε το δικό της σύστημα θεραπευτικής και έφτιαξε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης άλλων θεραπευτών, ιδρύοντας την «Σχολή Θεραπευτικής Μπάρμπαρα Μπρένναν». Το σύστημά της βασίζεται στην μελέτη της αύρας και των ενεργειακών κέντρων (τσακρά), που μπορεί και βλέπει χάρη στην Ανώτερη Αισθητηριακή Αντίληψη, την οποία η ίδια διέθετε από παιδί και αργότερα την ανέπτυξε και την εξέλιξε με την βοήθεια οδηγών. Το σύστημά της βασίζεται στην θεραπευτική «επίθεση χεριών» και εργάζεται πάνω σε όλα τα ενεργειακά σώματα του ανθρώπου μέσω της αύρας και των κέντρων του σώματος.
Στην πορεία της μαθητείας της έγραψε τα βιβλία: Χέρια Όλο Φως, Αναδυόμενο Φως και Θεραπεία με το Φως του Πυρήνα όπου παρουσιάζει το σύστημά της και δίνει οδηγίες πρακτικής εφαρμογής του στην θεραπεία. Συνδυάζει την επιστημονική σκέψη με την διαισθητική αντίληψη και έχει βοηθήσει χιλιάδες άτομα σε όλον τον κόσμο με τα βιβλία, τα σεμινάρια και τις διαλέξεις της. Θεωρείται ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητας στον χώρο της πνευματικότητας. Σήμερα έχει αποσυρθεί από την άσκηση της θεραπευτικής και αφιερώνει τον χρόνο της στην διδασκαλία και στην συγγραφή.