Η

 

Ήλιος
 

 

 

 


 

 Ήλιος:

 

Ο Ήλιος είναι το κεντρικό σώμα του ηλιακού συστήματος. Είναι ένα άστρο νάνος και η μέση απόστασή του από την Γη είναι 149.500.000 χιλιόμετρα (μια αστρονομική μονάδα ή A.U). Η διάμετρός του είναι 109 φορές μεγαλύτερη από την διάμετρο της Γης. Ο Ήλιος βρίσκεται μέσα σε ένα τοπικό διαστρικό νέφος. Σε αυτό το τοπικό διαστρικό νέφος που έχει εύρος περίπου 30 ετών φωτός κινείται το ηλιακό μας σύστημα. Το άστρα Αλτάιρ και α του Κενταύρου, επίσης, κινούνται στο ίδιο αστρικό νέφος.

Από αστρολογική άποψη ο Ήλιος είναι το κέντρο όλης της ζωής, της δύναμης ή της ενέργειας και αντιπροσωπεύει τη θετική και πρωταρχική πηγή όλης της ύπαρξης. Στο ηλιακό φως περιέχονται όλα τα χρώματα του ηλιακού φάσματος. Κάθε μορφή ύπαρξης που εκδηλώνεται στο ηλιακό μας σύστημα λούζεται από τις ακτίνες του Ήλιου. Ο Ήλιος αντιπροσωπεύει την ατομικότητα ή την ψυχή του ανθρώπου, που χρωματίζεται από όλες τις φάσεις και διαθέσεις. Είναι η ίδια η βάση της φύσης, η αίσθηση της ίδιας της ύπαρξης. Αντιστοιχεί - στην υψηλότερη ερμηνεία της - στην ίδια τη βάση της φύσης, στην αίσθηση της ίδιας της ύπαρξης, πάνω στην οποία είναι στηρίζεται η ιδέα του «Είμαι», που είναι και η ρίζα της ατομικότητας. Στον χαρακτήρα του ατόμου δίνει δύναμη, εξουσία, και αξιοπρέπεια, θέληση, αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση. Στο σώμα αντιστοιχεί στην καρδιά και στα αιμοφόρα αγγεία που συνδέονται με αυτήν. Είναι η πηγή όλης της ζωτικής ενέργειας, είτε αυτή προέρχεται απευθείας από τον Ήλιο είτε έμμεσα μέσω της Σελήνης είτε μέσω του Ωροσκόπου.

Ο Ήλιος είναι η εστία της ακτινοβόλας ενέργειας, υλικής και πνευματικής, κάθε ηλιακού συστήματος. Στο ηλιακό μας σύστημα ο Ήλιος είναι ένα από τους πολλούς ήλιους, να και υποδεέστερος του κεντρικού κοσμικού «Ηλίου» του κοσμικού «Ηλιακού Συστήματος».Τα ονόματά του στους διάφορους λαούς της γης είναι πολυάριθμα: Είναι ο Αχουραμάσδα των Περσών, ο Απόλλωνας και ο Φοίβος των Ελλήνων, η Αματεράσου των Ιαπώνων, ο Ρα των Αιγυπτίων, ο Σούρια των Ινδών κ.λπ. Η ηλιολατρεία, με την αποκρυφιστική έννοια, ήταν κάποτε το καθολικό θεμέλιο της θρησκείας. Ο Ήλιος σε αντιπαράθεση προς την Σελήνη, είναι όπως η πνευματική σε σχέση με την υλική όψη της ύπαρξης και γι’ αυτό η ηλιακή μαγεία είναι η λευκή μαγεία σε αντίθεση με την σκοτεινή σεληνιακή μαγεία. Ο Ήλιος είναι ένα σύμβολο του ανώτερου εαυτού και είναι το μέσον με το οποίο η κατώτερη συνείδηση ενώνεται με την ανώτερη. Ο ανώτερος Εαυτός (Ήλιος) παρέχει στην κατώτερη φύση τον ενοικούντα θείο σωτήρα (Ασκληπιό) για να θεραπεύσει και να ανυψώσει την ψυχή.

Όταν ο άνθρωπος αποσυνδέεται από αυτό το σώμα ανέρχεται μέσω των ηλιακών ακτίνων και αφού αποπέμψει γρήγορα τονν νου, επιστρέφει στον Ήλιο. Γιατί ο Ήλιος είναι η πύλη του κόσμου, μια είσοδο για τον γνώστη, και ένα αδιαπέραστο φράγμα για τον αδαή. Κάτα Ουπανισάντ, VIII, 6, 5.

Από τον Ήλιο εκπορεύεται το φυσικό μας φως, αλλά αυτό το φως είναι ταυτόχρονα ένα σύμβολο κάθε διανοητικής φώτισης, γνώσης, αλήθειας και δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται μια διάκριση μεταξύ του φωτός του νου και του φωτός σαν φυσικό φαινόμενο - μια διάκριση που τοποθετεί τον Απόλλωνα (θεό) στη μία πλευρά και τον Ήλιο (Τιτάνα) στην άλλη. Ο Απόλλωνας είναι ο θεός της μαντικής που ρίχνει φως στις σκοτεινές ατραπούς του μέλλοντος. Αυτός είναι ο θεός της μουσικής και του τραγουδιού, που ακούγονται μόνο όταν βασιλεύει η ευημερία και το φως. Ως θεός της μουσικής ήταν και αρχηγός των Μουσών, Μουσηγέτης, και ο ίδιος έπαιζε με την υπέροχη λύρα που του είχε φτιάξει ο Ερμής. Τα σύμβολα του Ηλίου (τιτάνα) ήταν το άλογο, ένα στεφάνι από επτά ακτίνες και το κέρας της Αμάλθειας. Τα σύμβολα του Απόλλωνα (θεού) ήταν ο λύκος, ο κύκνος, το κοράκι, το δελφίνι, η δάφνη και η λύρα.

"Ο ήλιος είναι η καρδιά του ηλιακού συστήματος και ο εγκέφαλός του είναι κρυμμένος πίσω από τον (ορατό) Ήλιο. Από εκεί, αίσθηση ακτινοβολείται σε κάθε νευρικό κέντρο του μεγάλου σώματός του, και τα κύματα της ζωτικής ουσίας ρέει σε κάθε αρτηρία και φλέβα. Οι πλανήτες είναι τα άκρα και παλμοί του». - Μυστική Δοξασία Ι, 541.

Ο ορατός Ήλιος μας, αν και είναι το κέντρο του συστήματος δεν είναι ο γονέας των πλανητών, αλλά ομομήτριος αδελφός τους, ένας από τα «οκτώ γιους της Άντιτι ή Γαίας». Δεν είναι ο δημιουργός των φοχατικών δυνάμεων, αλλά η ακτινοβόλα εστία τους. Ούτε είναι ένα απλώς ένα πυρακτωμένο σώμα. Είναι μεγάλο φυσικό εργαστήριο ζωτικών και ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων για το σύστημά μας. Φυσιολογικά, ο ήλιος πάλλεται και εξαποστέλλει τους σφυγμούς της ζωής σε όλο το ηλιακό σύστημα, ένα γεγονός που συδνέεται με τους 11ετείς κύκλους των ηλιακών κηλίδων – των κηλίδων που οφείλονται στη συστολή της ηλιακής καρδιάς. Ο ήλιος είναι μια ζωογόνα, ηλεκτρική και διάπυρη  σφαίρα. Αυτό που τα μάτια μας βλέπουν είναι μια αντανάκλαση, το κέλυφος του πραγματικού Ηλίου, ο οποίος κρύβεται πίσω από αυτήν την αντανάκλαση.