Διαλογισμός και Υγεία
Ο Διαλογισμός έχει ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία
Εξαιτίας των αυξανόμενων ενδείξεων ότι ο διαλογισμός μπορεί να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν πώς αυτές οι πρακτικές επηρεάζουν το σώμα. Μια νέα μελέτη από ερευνητές στο πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν, στην Ισπανία και στη Γαλλία αναφέρει για πρώτη φορά στοιχεία των συγκεκριμένων μοριακών αλλαγών στο σώμα μετά από μια περίοδο εστιασμένου διαλογισμού.
Η μελέτη εξέτασε τις επιπτώσεις μιας ημέρας άσκησης έντονης περισυλλογής σε μια ομάδα έμπειρων διαλογιζόμενων, σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου που αποτελούνταν από ανεκπαίδευτα άτομα που παρέμεναν ήσυχα χωρίς να κάνουν διαλογισμό. Μετά από οκτώ ώρες άσκησης περισυλλογής, οι διαλογιζόμενοι παρουσίασαν μια σειρά από γενετικές και μοριακές διαφορές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν αλλαγμένα επίπεδα του μηχανισμού γονιδιακής ρύθμισης και μειωμένα επίπεδα προ-φλεγμονωδών γονιδίων, τα οποία με τη σειρά τους σχετίζονται με την ταχύτερη απαλλαγή από μια αγχωτική κατάσταση.
"Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη δημοσιευμένη μελέτη που δείχνει ταχείες αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων σε υποκείμενα που σχετίζονται με την εστιασμένη διαλογιστική άσκηση», λέει ο συγγραφέας της μελέτης Richard J. Davidson [φωτογραφία], ιδρυτής του Κέντρου για την Έρευνα του Υγιούς Νου (Center for Investigating Healthy Minds) και ο William James καθηγητής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison.
«Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι οι αλλαγές παρατηρήθηκαν στα γονίδια που είναι σήμερα οι στόχοι των αντι-φλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων», λέει η Πέρλα Κάλιμαν, πρώτη συγγραφέας του άρθρου και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ιατροβιολογικών Ερευνών της Βαρκελώνης, στην Ισπανία (IIBB-CSIC -IDIBAPS), όπου διεξήχθησαν οι μοριακές αναλύσεις.
Η άσκηση που βασίζεται στην περισυλλογή είχε ήδη αποδειχθεί ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα στις φλεγμονώδεις διαταραχές σε προηγούμενες κλινικές μελέτες και έχουν εγκριθεί από το American Heart Association ως προληπτική παρέμβαση. Τα νέα αποτελέσματα υποδεικνύουν έναν πιθανο βιολογικό μηχανισμό για τα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Τα αποτελέσματα δείχνουν μια μείωση των γονιδίων που εμπλέκονται σε φλεγμονές. Τα επηρεαζόμενα γονίδια περιλαμβάνουν δύο προ-φλεγμονώδη γονίδια καθώς και αρκετά γονίδια δεακετυλάσης ιστόνης (HDAC), τα οποία ρυθμίζουν τη δραστηριότητα των άλλων γονιδίων επιγενετικώς, αφαιρώντας ένα είδος χημικής ετικέτας. Και το σημαντικότερο, ο βαθμός στον οποίο ορισμένα από αυτά τα γονίδια ρυθμίστηκαν, συνδέεται με ταχύτερη ανάκαμψη της κορτιζόλης σε ένα τεστ κοινωνικού άγχους που περιλαμβάνει μια αυτοσχέδια ομιλία και εργασίες που απαιτούσαν νοητικούς υπολογισμούς που εκτελούνταν μπροστά σε ακροατήριο και βιντεοκάμερα.
Ίσως προκαλεί έκπληξη, λένε οι ερευνητές, το ότι δεν υπήρχε διαφορά στα γονίδια που εξετάστηκαν στις δύο ομάδες ατόμων κατά την έναρξη της μελέτης. Οι εν λόγω επιδράσεις παρατηρήθηκαν μόνο στους διαλογιζόμενους που ακολούθησαν την άσκηση περισυλλογής. Επιπλέον, κάποια άλλα γονίδια που τροποποιούν το DNA δεν παρουσίασαν διαφορές μεταξύ των δυο ομάδων, γεγονός που υποδηλώνει ότι η άσκηση της περισυλλογής επηρεάζει ειδικά ορισμένους ρυθμιστικούς παράγοντες.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μελέτη δεν είχε σχεδιαστεί για να καταδειχθούν τυχόν διαφορές ανάμεσα στις επιδράσεις της μακροχρόνιας διαλογιστικής άσκησης και σε εκείνες της διαλογιστικής άσκησης μιας ημέρας μόνο. Αντίθετα, το βασικό αποτέλεσμα είναι ότι οι διαλογιζόμενοι παρουσίασαν γενετικές αλλαγές μετά την άσκηση της περισυλλογής, οι οποίες δεν παρατηρήθηκαν στην μη-διαλογιζόμενη ομάδα μετά από το διάστημα που πέρασε σε κατάσταση ησυχίας - ένα αποτέλεσμα που αποδεικνύει ότι η άσκηση της περισυλλογής μπορεί να οδηγήσει σε επιγενετικές μεταβολές του γονιδιώματος.
Προηγούμενες μελέτες τόσο σε τρωκτικά όσο και σε ανθρώπους έχουν καταδείξει δυναμικές επιγενετικές ανταποκρίσεις σε φυσικά ερεθίσματα όπως το άγχος, η διατροφή, η άσκηση ολίγων ωρών.
"Τα γονίδιά μας είναι αρκετά δυναμικά στην έκφρασή τους και τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι η ηρεμία του νου μας μπορεί πραγματικά να έχει μια πιθανή επίδραση στην έκφραση τους", λέει ο Davidson.
«Η ρύθμιση των HDAC και των φλεγμονωδών οδών μπορεί να αντιπροσωπεύει μερικούς από τους μηχανισμούς που διέπουν τις θεραπευτικές δυνατότητες των παρεμβάσεων που είναι βασισμένες στην περισυλλογή", λέει η Κάλιμαν. «Τα ευρήματά μας θέτουν τη βάση για μελλοντικές μελέτες που θα αξιολογήσουν περαιτέρω τις τεχνικές διαλογισμού για την αντιμετώπιση των χρόνιων φλεγμονωδών καταστάσεων."