multiverse-mind.org Πτήσεις στο Αφηρημένο

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

[από το βιβλίο του Γκούσταβ Μάγιερινκ Das Grune Gesicht, Λειψία 1917]

Η αρχή είναι εκείνο που λείπει από τον άνθρωπο.

            Δεν είναι δύσκολο γι’ αυτόν να την βρει. Αλλά ακριβώς η έμμονη ιδέα ότι πρέπει να την βρει είναι εκείνη που γίνεται εμπόδιο.

            Η ζωή είναι γενναιόδωρη, κάθε στιγμή μας χαρίζει μια καινούργια αρχή. Κάθε δευτερόλεπτο αντιμετωπίζουμε το ερώτημα: «Ποιος είμαι;» Παρ’ όλα αυτά δεν ασχολούμαστε στα σοβαρά και γι’ αυτό δεν βρίσκουμε την άκρη.

            Αλλά αν το εξετάσουμε στα σοβαρά έστω και για μια στιγμή, μια καινούργια ημέρα θα ανατείλει, που η λάμψη της θα σημάνει τον θάνατο εκείνων των σκέψεων που έχουν εισχωρήσει στο βασιλικό ανάκτορο και τώρα λυμαίνονται το τραπέζι της ψυχής μας.

            Το κοραλλιογενές φράγμα που αυτές οι σκέψεις δημιούργησαν με επιμέλεια στην πορεία των χιλιετιών και το οποίο εμείς αποκαλούμε «σώμα» μας, είναι δικό τους έργο και ο τόπος όπου διαμένουν και τρέφονται. Αν θέλουμε πραγματικά να φθάσουμε στην ανοιχτή θάλασσα, πρέπει πρώτα να ανοίξουμε ένα ρήγμα σε αυτό το φράγμα από κόλλα και λάσπη και ύστερα να το ανάγουμε στο πνεύμα που ήταν εξ αρχής.

*

            Εκείνος που δεν θα μάθει να βλέπει εδώ στην γη, ασφαλώς δεν θα μάθει ούτε και στο «υπερπέραν».

            Το κλειδί για την κυριαρχία πάνω στην κατώτερη φύση έχει σκουριάσει από την εποχή του Κατακλυσμού. Ονομάζεται «κατάσταση εγρήγορσης».

            Η κατάσταση εγρήγορσης είναι το άπαν.

            Δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο να είναι πιο σίγουρος ο άνθρωπος εκτός από την εγρήγορση. Η αλήθεια είναι ότι έχει μπλεχτεί στο δίχτυ του ύπνου και του ονείρου που αυτός ο ίδιος έχει πλέξει. Όσο πιο πυκνό το δίχτυ, τόσο πιο βαθύς ο ύπνος. Εκείνοι που έχουν πιαστεί σε αυτό είναι οι κοιμισμένοι που περνούν από την ζωή σαν πρόβατα επί σφαγήν· νωθροί, αδιάφοροι και απερίσκεπτοι.

            Η εγρήγορση είναι το παν.

            Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι τόσο εύκολο ώστε μπορεί να το κάνει ακόμα και ένα παιδί. Μόνο ο παραπλανημένος έχει ξεχάσει πώς να βαδίζει, με τα δυο πόδια παραλυμένα, επειδή δεν πετάει τις πατερίτσες που κληρονόμησε από τους προγόνους του.

            Να είσαι σε εγρήγορση σε όλα όσα κάνεις! Μη νομίζεις ότι είσαι ήδη σε εγρήγορση. Όχι: κοιμάσαι και ονειρεύεσαι.

            Να είσαι σταθερός, συγκεντρώσου και εξέτασε εν συντομία το αίσθημα που διατρέχει το σώμα σου: «Τώρα Είμαι Ξύπνιος!»

            Αν μπορείς να το νιώσεις αυτό, θα αντιληφθείς ξαφνικά ότι – συγκριτικά – η κατάσταση στην οποία ήσουν πριν από λίγα λεπτά μοιάζει σαν λήθαργος και υπνηλία. Αυτό είναι το πρώτο ασταθές βήμα μιας μεγάλης πορείας από τη σκλαβιά στην παντοδυναμία. Προχώρα με αυτόν τον τρόπο από τη μια αφύπνιση στην επόμενη. Δεν υπάρχει καμιά βασανιστική σκέψη την οποία να μην μπορείς να την διαλύσεις με αυτόν τον τρόπο, θα μείνει πίσω και δεν θα μπορεί πλέον να σε φθάσει. Την επισκιάζεις ακριβώς όπως τα φυλλώματα του δέντρου καλύπτουν τα ξερά κλαδιά του.

            Όταν θα έχεις φθάσει στο σημείο όπου η αφύπνιση αυτή θα έχει διαπεράσει το σώμα σου, τότε οι θλίψεις θα σκορπίσουν σαν ξερά φύλλα.

            Τα κρύα τελετουργικά λουτρά των Ιουδαίων και των μπραχμάνων, οι αγρυπνίες των μαθητών του Βούδα και των χριστιανών ασκητών, οι βασανισμοί των Ινδών φακίρηδων για να διώξουν τον ύπνο μακριά – όλα αυτά δεν είναι παρά απλά εξωτερικά, αποκρυσταλλωμένα τυπικά, που σαν γκρεμισμένοι κίονες μαρτυρούν στον αναζητητή ότι, «Εδώ πολύ καιρό πριν στεκόταν ένας μυστηριώδης ναός αφιερωμένος στην αφύπνιση».

            Διάβασε τις ιερές γραφές όλων των λαών της γης: μέσα από όλες τους διατρέχει το πορφυρό νήμα της μυστικής δοξασίας της αφύπνισης. Είναι η Κλίμακα του Ιακώβ, ο οποίος πάλεψε με τον άγγελο του Κυρίου όλη τη «νύχτα» μέχρι που χάραξε η «ημέρα» και νίκησε.

            Αν θέλεις να ξεπεράσεις τον ίδιον τον θάνατο, που πανοπλία του είναι ο ύπνος, το όνειρο και η νωθρότητα, πρέπει να ανέβεις τις βαθμίδες της αφύπνισης τη μια μετά την άλλη. Φαντάσου: το κατώτερο σκαλοπάτι αυτής της ουράνιας κλίμακας ονομάζεται «ψυχή». Τι όνομα πρέπει λοιπόν να δώσουμε στα ανώτερα; Αυτά παραμένουν άγνωστα στα πλήθη και θεωρούνται απλοί μύθοι.

            Στον δρόμο σου για την αφύπνιση, ο πρώτος εχθρός που θα σου κλείσει τον δρόμο είναι το ίδιο σου το σώμα. Θα παλέψει εναντίον σου μέχρι να λαλήσει ο πετεινός. Όμως, αν δεις την ημέρα της αιώνιας αφύπνισης που θα σε αποσπάσει από τους υπνοβάτες που θεωρούν ότι είναι άνθρωποι και που δεν γνωρίζουν ότι είναι κοιμισμένοι θεοί, τότε ακόμα και ο ύπνος του σώματος θα χαθεί και ολόκληρο το σύμπαν θα υποταχθεί σ’ εσένα.

            Τότε θα είσαι σε θέση να κάνεις θαύματα κατά βούληση, χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις ταπεινά σαν κλαψιάρης σκλάβος μέχρι ο σκληρός «Θεός» να σου χαρίσει τη χάρη Του ή να σου κόψει το κεφάλι.

            Είναι αλήθεια: δεν θα γνωρίζεις πλέον την ευτυχία ενός πιστού σκύλου που κουνάει την ουρά του, η οποία προέρχεται από την αντίληψη ενός αφέντη πάνω από αυτόν, τον οποίον πρέπει να υπηρετήσει. Αναρωτήσου, όμως, το εξής: τώρα που είσαι άνθρωπος, θα ήθελες να αλλάξεις θέση με τον σκύλο σου;

*

            Όλοι εκείνοι που νιώθουν τη Γη σαν μια φυλακή και κάθε πιστός που κραυγάζει για λύτρωση – τέτοιοι άνθρωποι ασυνείδητα καλούν τον κόσμο των φαντασμάτων.

            Κάνε το κι εσύ, αλλά να έχεις πλήρη επίγνωση!

            Μήπως εκείνοι που το κάνουν ασυνείδητα διαπιστώνουν ότι ένα αόρατο χέρι μετατρέπει σε σταθερό έδαφος τους βάλτους στους οποίους περιπλανιούνται; Δεν θέλω να διαφωνήσω, αλλά δεν το πιστεύω.

            Όταν στον δρόμο σου για την αφύπνιση περνάς μέσα από τον κόσμο των φαντασμάτων, βαθμιαία θα αναγνωρίσεις ότι και αυτά επίσης δεν είναι τίποτε άλλο από σκέψεις τις οποίες μπορείς ξαφνικά να τις δεις με τα μάτια σου. Αυτός είναι ο λόγος που μοιάζουν ξένα προς εσένα και προς τα άλλα όντα, γιατί η γλώσσα των μορφών είναι διαφορετική από την γλώσσα του εγκεφάλου.[1]

            Τότε έχει έλθει ο καιρός για την πιο παράξενη μεταμόρφωση που μπορεί να σου συμβεί: από τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν αναδύονται φαντάσματα. Όλοι εκείνοι που σου ήταν αγαπητοί ξαφνικά γίνονται λάρβες, ακόμα και το ίδιο σου το σώμα.

            Είναι η πιο τρομακτική μοναξιά που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι σαν ένα προσκύνημα στην έρημο: εκείνοι που δεν θα βρουν την πηγή της ζωής εκεί, πεθαίνουν από την δίψα.

            Αυτό είναι το σημάδι ή το στίγμα εκείνων που τους έχει δαγκώσει «ο όφις του πνευματικού κόσμου». Είναι λες και δυο ζωές πρέπει να μπολιαστούν μέσα μας, σαν ένα μπόλιασμα σε ένα κοινό δέντρο, πριν μπορέσει να συμβεί το θαύμα της αφύπνισης. Ο χωρισμός που διαφορετικά συμβαίνει κατά τον θάνατο, συμβαίνει τώρα εδώ μέσω της απάλειψης των αναμνήσεων, ή μερικές φορές μέσω μιας ξαφνικής εσωτερικής αναστάτωσης.

            Ο καθένας μπορεί να το πετύχει αυτό, αν κατέχει το κλειδί. Το κλειδί είναι απλώς το να αποκτήσει επίγνωση – έστω και αν κοιμάται – της «μορφής του Εαυτού» του ή του δέρματός του, μόλις ανακαλύψει την στενή χαραματιά μέσω της οποίας η συνείδηση γλιστράει ανάμεσα στην εγρήγορση και στην βαθύ ύπνο.

            Ο αγώνας για αθανασία είναι μια μάχη για τον έλεγχο των παραφωνιών και των φαντασμάτων που διαμένουν μέσα μας. Η αναμονή μέχρι ο «Εαυτός» μας να γίνει βασιλιάς, είναι αναμονή για τον Μεσσία.

            Όλα όσα λέω εδώ αναφέρονται επίσης στις γραφές όλων των λαών, δηλαδή η έλευση της νέας Βασιλείας, η αφύπνιση, η νίκη έναντι του σώματος και της μοναξιάς. Και όμως μια αγεφύρωτη άβυσσος μας χωρίζει από αυτούς τους ανθρώπους: αυτοί πιστεύουν ότι θα έλθει μια μέρα που οι καλοί θα εισέλθουν στον παράδεισο και οι κακοί θα πέσουν στον λάκκο της κόλασης. Εμείς, αντιθέτως, γνωρίζουμε ότι θα έλθει μια μέρα όπου πολλοί θα αφυπνιστούν και θα χωριστούν από εκείνους που κοιμούνται, όπως οι αφέντες από τους σκλάβους, επειδή οι κοιμισμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τους αφυπνισμένους. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καλό και κακό, αλλά μόνο «αληθινό» και «απατηλό». Εκείνοι πιστεύουν ότι η «κατάσταση εγρήγορσης» αντιστοιχεί στην αφύπνιση του αθάνατου Εαυτού και ότι η αγρύπνια του σώματος είναι απλώς το φυσικό της επακόλουθο. Εκείνοι πιστεύουν ότι το σώμα πρέπει να παραμελείται και να περιφρονείται εξαιτίας των αμαρτημάτων του. Εμείς γνωρίζουμε ότι αμαρτία δεν υπάρχει, ότι το σώμα είναι εκείνο από όπου πρέπει να αρχίσουμε και ότι έχουμε κατέλθει στη Γη προκειμένου να το μεταμορφώσουμε σε πνεύμα. Εκείνοι πιστεύουν ότι είναι αναγκαίο να πάνε με το σώμα τους στην ερημιά προκειμένου να εξαγνίσουν το πνεύμα τους. Εμείς γνωρίζουμε ότι το πνεύμα μας πρέπει πρώτα να πάει στην ερημιά προκειμένου να μεταμορφώσει το σώμα.

            Εξαρτάται από εσένα και μόνο από εσένα να διαλέξεις το μονοπάτι σου: το δικό μας ή το δικό τους. Η ελεύθερη βούλησή σου πρέπει να διαλέξει.

*

            Ανέφερα ότι η αρχή του δρόμου μας είναι το σώμα. Εκείνοι που το γνωρίζουν μπορούν να ξεκινήσουν το ταξίδι τους οποιαδήποτε στιγμή.

            Τώρα θα σου μάθω τα πρώτα βήματα.

            Πρέπει να αποσπαστείς από το σώμα σου, αλλά όχι σαν να θέλεις να το εγκαταλείψεις. Πρέπει να ελευθερωθείς από αυτό σαν να προσπαθείς να ξεχωρίσεις το φως από την θερμότητα.

            Εδώ παραμονεύει το πρώτος εχθρός.

            Εκείνοι που αποχωρούν από το σώμα τους προκειμένου να πετάξουν στο διάστημα ακολουθούν τον δρόμο των μαγισσών, που έχουν μετατρέψει το χονδροειδές γήινο σώμα τους σε φασματικό και το ιππεύουν όπως μια σκούπα τις Βαλπούργιες Νύχτες.

            Οι μάγισσες πιστεύουν ότι είναι στο Σάββατο του Διαβόλου, ενώ το σώμα τους κείτεται αναίσθητο και άκαμπτο στο δωμάτιό τους. Αυτές απλώς ανταλλάσσουν την γήινη αντίληψή τους με μια φασματική, χάνουν το καλύτερο μέρος τους για να κερδίσουν ένα χειρότερο. Η δική τους είναι πτώχευση και όχι εμπλουτισμός.

            Θα έχεις ήδη καταλάβει ότι αυτός δεν είναι ο δρόμος προς την αφύπνιση. Προκειμένου να συλλάβεις ότι δεν είσαι το σώμα σου (όπως πιστεύουν οι περισσότεροι), πρέπει να αναγνωρίσεις τα όπλα που χρησιμοποιεί το σώμα σου για να διατηρήσει την εξουσία του πάνω σου. Βρίσκεσαι τόσο πολύ στο έλεός του, ώστε η ζωή σου θα τελειώσει αν η καρδιά σου σταματήσει να χτυπάει. Επίσης βυθίζεσαι στη νύχτα αμέσως μόλις κλείσεις τα μάτια σου. Πιστεύεις ότι μπορείς να κινήσεις τριγύρω το σώμα σου, απλώς δανείζοντας την θέλησή σου. Νομίζεις ότι μπορείς να δημιουργήσεις σκέψεις. Κάνεις λάθος: το σώμα σου είναι αυτό που τις στέλνει σ’ εσένα, έτσι ώστε να νομίζεις ότι προέρχονται από εσένα και να κάνεις το θέλημά του.

            Κάθισε στητός και αποφάσισε να μην κουνήσεις κανένα άκρο ούτε να βλεφαρίσεις και να παραμείνεις ακίνητος σαν άγαλμα. Τότε θα δεις πώς το σώμα σου γεμάτο μίσος επαναστατεί εναντίον σου, προσπαθώντας ξανά να σε σαμποτάρει. Θα σου επιτεθεί με χιλιάδες όπλα και δεν θα σε αφήσει ήσυχο μέχρις ότου του επιτρέψεις να κινηθεί ξανά. Από την μανιασμένη οργή του και τον υπερβολικό αγώνα του, καθώς θα σου πετάει το ένα βέλος μετά το άλλο – αν είσαι έξυπνος – θα καταλάβεις πόσο πολύ φοβάται μήπως χάσει τον έλεγχο και πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η δύναμή σου για να σε φοβάται τόσο πολύ.

            Όμως, η κυριαρχία του σώματός σου δεν πρέπει να είναι ο έσχατος σκοπός σου. Όταν του απαγορεύεις να κινηθεί, πρέπει να το κάνεις μόνο για να καταφέρεις να γνωρίσεις τις δυνάμεις στις οποίες απλώνεται η κυριαρχία του: είναι λεγεώνα, σχεδόν άπειρες σε αριθμό. Το σώμα σου θα τις στείλει - την μια μετά την άλλη - να σε πολεμήσουν, όσο θα συνεχίζεις να αντιστέκεσαι στις παρορμήσεις του, και να κάθεσαι απλώς ακίνητος. Το πρώτο όπλο θα είναι η ωμή δύναμη των μυών που τρέμουν και πάλλονται˙ βραστό αίμα που κάνει το πρόσωπό σου να ιδρώνει˙ ταχυπαλμία της καρδιάς˙ ψυχρά ρίγη στο δέρμα˙ ταλάντευση του σώματος λες και το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί. Θα καταφέρεις να αντιμετωπίσεις και να νικήσεις όλες αυτές τις δυνάμεις χάρις στη θέλησή σου. Αλλά δεν θα είναι μόνο η θέληση: υπάρχει μια ανώτερη αφύπνιση πίσω της, αόρατη σαν το μαγικό κράνος του Σίγκφριντ.

            Και αυτή η νίκη επίσης δεν είναι δίχως νόημα. Ακόμα και αν καταφέρεις να κυριαρχήσεις την αναπνοή και τον χτύπο της καρδιάς σου, θα είσαι απλώς ένας φακίρης, που σημαίνει ένας «φτωχός».

            Ο επόμενος πρωταθλητής που στέλνει εναντίον σου το σώμα είναι φευγαλέα σμήνη σκέψεων.

            Απέναντι σε αυτές το ξίφος της θέλησης είναι άχρηστο. Όσο πιο μανιασμένα τις χτυπάς, τόσο πιο γρήγορα βουίζουν γύρω σου. Ακόμα και αν καταφέρεις στιγμιαία να απαλλαγείς από αυτές, θα γίνεις ληθαργικός και έτσι θα νικηθείς με διαφορετικό τρόπο.

            Το να τις διατάξεις να ακινητοποιηθούν είναι απώλεια ενέργειας. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ξεφύγεις από αυτές: κατάφυγε σε έναν ανώτερο βαθμό αφύπνισης.

            Το πώς θα το πετύχεις είναι κάτι που πρέπει να το μάθεις μόνος σου.

            Είναι μια σταθερή και προσεκτική διαδικασία με τα αισθήματα και ταυτόχρονα με μια σιδερένια θέληση.

            Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτό. Κάθε συμβουλή που θα σου δώσει κανείς σε αυτόν τον επώδυνο αγώνα, θα είναι δηλητήριο. Υπάρχει ένας γκρεμός εδώ και κανένας άλλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει να τον διασχίσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

            Όταν φθάσεις σε αυτό το στάδιο, τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την περιοχή των φαντασμάτων για την οποία μίλησα προηγούμενα.

            Τρομακτικές ή λαμπρές εμφανίσεις θα παρουσιαστούν μπροστά σου, κάνοντάς σε να πιστέψεις ότι είναι όντα από άλλον κόσμο. Στην πραγματικότητα, είναι απλώς σκέψεις με ορατή μορφή πάνω στις οποίες δεν έχεις κανέναν έλεγχο.

            Να θυμάσαι: όσο πιο σοβαρές φαίνονται, τόσο πιο επικίνδυνες είναι!

            Όμως, όταν ανακαλύψεις το «βαθύτερο νόημα» που κρύβεται πίσω από αυτές τις λάρβες, θα δεις με το μάτι του πνεύματος όχι μόνο τον δικό τους ζωντανό πυρήνα, αλλά και τον δικό σου. Τότε, οτιδήποτε σου έχει αφαιρεθεί, θα σου επιστραφεί στο δεκαπλάσιο, όπως συνέβη με τον Ιώβ: θα βρεθείς ξαφνικά πίσω εκεί από όπου ξεκίνησες, όπως ισχυρίζονται σαρκαστικά οι τρελοί. Δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην επιστροφή εδώ μετά από πολύ χρόνο σε μια ξένη χώρα και στην παραμονή συνεχώς στην πατρίδα.

            Κανένας δεν ξέρει αν θα σου επιτραπεί να μετάσχεις των θαυμαστών δυνάμεων που κατείχαν κάποτε οι αρχαίοι προφήτες, ή αν θα σου απαγορευθεί να εισέλθεις στην αιώνια γαλήνη.

            Το μονοπάτι μας οδηγεί στο κατώφλι της ωριμότητας. Από την στιγμή που θα φθάσεις εκεί θα αξίζεις επίσης να δεχθείς αυτό το δώρο.

            Σε κάθε περίπτωση, θα έχεις γίνει φοίνικας: εξαρτάται από εσένα αν θα φθάσεις ως εκεί με τη βία.

*

            Ένας από εκείνους που κατέχουν ακόμα το κλειδί της μαγείας έμεινε πίσω στη Γη για να αναζητήσει και να συγκεντρώσει εκείνους που κλήθηκαν.

            Ακριβώς όπως αυτός δεν μπορεί να πεθάνει, έτσι ούτε και ο μύθος του πεθαίνει.

            Κάποιοι λένε ότι είναι ο Περιπλανώμενος Ιουδαίος, άλλοι τον αποκαλούν Ηλία [Elijah], οι Γνωστικοί ισχυρίζονται ότι είναι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Φυσικά, ο καθένας έχει τις δικές του ιδέες σχετικά με αυτήν τη μορφή. Ένα ον όπως αυτός, που έχει μετουσιώσει το σώμα του σε πνεύμα, δεν μπορεί να περιοριστεί σε καμιά άκαμπτη μορφή.

            Το μόνο αληθινά αθάνατο ον είναι ο αφυπνισμένος άνθρωπος. Τα άστρα και οι θεοί χάνονται· εκείνος μόνο διαρκεί και μπορεί να πετύχει οτιδήποτε θελήσει. Δεν υπάρχει Θεός πάνω από αυτόν.

            Δεν είναι δίχως λόγο που ο δρόμος μας έχει ονομαστεί παγανιστικός. Εκείνο το οποίο πιστεύει για τον Θεό ένας θρησκευόμενος άνθρωπος δεν είναι παρά μια κατάσταση την οποία αυτός ο ίδιος θα μπορούσε να πετύχει, αν πίστευε στον εαυτό του. Όμως αυτός επίμονα θέτει εμπόδια τα οποία δεν τολμάει να πηδήξει. Δημιουργεί μια εικόνα για να λατρεύει, αντί να μεταμορφωθεί ο ίδιος σε εκείνη την εικόνα.

            Αν θέλεις να προσευχηθείς, προσευχήσου στον αόρατο Εαυτό σου˙ είναι ο μόνος Θεός που μπορεί να απαντήσει στις προσευχές σου. Οι άλλοι θεοί σου δίνουν πέτρες αντί για άρτο.

            Όταν ο αόρατος Εαυτός σου εμφανιστεί μέσα σου, σαν μια οντότητα, θα τον αναγνωρίσεις από το γεγονός ότι θα ρίξει μια σκιά. Εγώ ο ίδιος δεν γνώριζα προηγούμενα ποιος ήμουν, μέχρι που είδα το σώμα μου σαν μια σκιά!