Η Χώρα της Αιώνιας Νεότητας

• 

(Ο Μιντίρ, πρίγκιπας των Νταναάν της Ιρλανδίας ζητάει από την αγαπημένη του Ίτεν

να τον ακολουθήσει στη νεραϊδένια χώρα)

Ω ομορφομαλλούσα! Θα έλθεις μαζί μου

στην εξωτική χώρα που 'ναι δική μου,

όπου τα μαλλιά των ανθρώπων είναι χρυσαφένια

και το όμορφο σώμα τους είναι χιονένιο;

 

Δεν υπάρχουν θλίψεις εκεί, ούτε φροντίδες·

λευκά είναι τα δόντια τους, μαύρα τα τσίνουρά τους.

Η χαρά των ματιών είναι το σημάδι των αρχόντων

και τα μάγουλά τους σαν άνθη δακτυλίτιδας.

 

Ροδοκόκκινα είναι τα λουλούδια στα λιβάδια,

πιτσιλωτά σαν τα αυγά του κότσυφα.

Αν και είναι όμορφη η θέα των πεδιάδων της 'Ινισφελ,

οι δικές μας πεδιάδες είναι ασυγκρίτως ανώτερες.

 

Όσο μεθυστικό κι αν είναι το κρασί της Ίνισφελ,

δεν συγκρίνεται με το νέκταρ της μεγάλης χώρας·

η μόνη χώρα που υμνώ είναι εκείνη η χώρα,

όπου κανείς δεν πεθαίνει από θλιβερά γεράματα.

 

Ποτάμια με γάργαρα νερά διασχίζουν την πατρίδα μου,

όπου υπάρχουν τα ωραιότερα λιβάδια και αμπέλια·

όμορφοι άνθρωποι δίχως ψεγάδια

ερωτεύονται άδολα χωρίς προσποίηση.

 

Μπορούμε και βλέπουμε όλους από παντού,

ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να μας δουν,

γιατί είναι το προπατορικό αμάρτημα

που σκοτεινιάζει το μάτι και δεν βλέπουν.

 

Ω ομορφομαλλούσα! Αν έλθεις στη γενναία χώρα μου,

χρυσά μαλλιά θα πέφτουν στους ώμους σου,

αμβροσία και νέκταρ θα είναι η τροφή σου

και θα είσαι πάντα μαζί μου, ω ομορφομαλλούσα.

- Ο θρήνος της Ίτεν (από το Κίτρινο Βιβλίο του Λέκαν)